maandag 16 juli 2012

Walk the earth like Caine

Zondag 15 juli 2012

Voor de verandering maar weer eens een keer vroeg gestart. Om kwart voor acht vanochtend trok ik de deur van mijn pension achter mij dicht.
Het wordt eentonig, maar ook vandaag eerst een lange klim naar een hoogte van boven de 1000 meter. In die klim werd de stilte in de vallei jammer genoeg verbroken door het indringende en irritante geblaf van een hond.
Over de route is ook weinig bijzonders te vertellen. Het was na die eerste klim een rustig klimmen en dalen tot aan Lugo. De bewegwijzering was ook vandaag niet echt geweldig. Of wij zijn op andere plaatsen te veel verwend geweest.
Ondanks de beloofde regen en de kou, blijft het de hele dag droog. Het werd zelfs warm, tot wel 29° C. De natuur is ook hier prachtig, in allerlei kleuren groen. Van bijna zwart, tot een bijna gele tint. En als de zon er op schijnt veranderen alle kleuren opnieuw.
Al snel kom ik samen te lopen met andere pelgrims. Het begint met Eve uit Ierland. Ik had haar gisteren al eens ontmoet. Toen liep zij met de Canadese jongeman. Nadat Eve en ik een kop koffie hebben gedronken, komt Daniël uit Schotland er bij. Gisteren ook kort kennis mee gemaakt. Tenslotte de Franse jongedame genaamd Oriane. Haar had ik de dag daarvoor onderweg ontmoet.
Even lopen we als een groep van 4. Dan haakt Eve als eerste af. Later Daniël, hij loopt verder met een Spaanse jongeman. Oriane en ik blijven de rest van deze etappe bij elkaar. De gesprekken zijn zeer interessant. Zij wil lopen en blijven lopen. Eerst naar Finisterre, daarna hoopt zij een zeilboot naar Amerika te kunnen charteren (lees: mee te zeilen). Dan in Amerika verder wandelen. Walk the earth, just like Caine.
In Lugo maken wij het ons zelf onnodig moeilijk door niet op te letten. Uiteindelijk hebben we de Albergue toch gevonden. Voor ik het goed en wel doorheb, heb ik mij zelf ook ingecheckt.
Na het eten en het wasprogramma voor mens en kleding, ga ik de stad in. Op zoek naar een vrije wifi-verbinding. Die is slechts met moeite te vinden en ook nog op een rotplek. Ik besluit de zon en een terras op te zoeken. Om te schrijven onder het genot van een koud biertje. Het schrijven wordt verstoord door eerst Zora en daarna Oriane. Maar ook nu is het prettig kletsen.
In de herberg heerst Spaanse onrust. De toko gaat om 22 uur dicht. Dan moet iedere pelgrim verplicht binnen zijn. Zora en Oriane zijn te laat, ik laat hen binnen. Dat zien de Spanjaarden. Dit is voor hen dé gelegenheid om nog weer de stad in te gaan.
De rest snurkt of is in diepe rust.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten