Zaterdag 7 juli 2012
Op weg naar Oviedo. Nog een zo'n 29 kilometer voor de Primitivo werkelijk begint. Vandaag valt het qua klimmen en dalen nog erg mee. Maak ik me te veel zorgen om niets? De bergen in de verte maken mij duidelijk van niet.
Zoals het de meeste dagen het geval is, gaat de Camino ook nu vooral over verharde wegen. Gelukkig heel vaak over heel smalle verlaten wegen, maar soms ook via echt bizar drukke wegen. Zoals de N-634, die wij pelgrims blijven tegenkomen, waar het echt gevaarlijk is om te wandelen.
De wandeling van vandaag begint ook zo. Via de verbindingsweg tussen Vega en Pola de Siero. Normaal is deze weg vermoedelijk al rustig, zaterdagochtend om half acht helemaal. Juist als het wat drukker begint te worden, na 5 auto's, word ik naar een bospad geleid. Dat pad is erg mooi om te wandelen en gelukkig niet al te zwaar. Ik kom er zelfs wat vroege wandelaars tegen. En een extreem vroege, of extreem late jager. Of zou het een stroper zijn geweest? Hij leek mij in ieder geval geen jachtopziener. Maar men discusseert niet met iemand die een groot geweer bij zich draagt. Tenzij men misschien Clint Eastwood aka Dirty Harry heet.
De rust op dit pad en de stilte op de achterafwegen zorgen wel voor rust in mijn hoofd. Hoewel dat helaas maar tijdelijk is. Ik voel enorm veel weerstand tegen het opnieuw beklimmen en afdalen van de vele bergen.
Toch denk ik nog altijd de juiste keuze gemaakt te hebben. Dat dit de juiste route voor mij is. Vooral als in Pola de Siero een man mij heel enthousiast tot 3 keer toe duidelijk maakt dat dit helemaal top is. Ook al was die man vanmorgen om half elf al zwaar in de olie.
De rest van de route naar Oviedo is hoofdzakelijk de Flecha's volgen. En ik ben scherp als een scheermes. Ik zie alles. De weg leidt nog via een soort zigeunerkampje en later via wat middeleeuwse paadjes en bruggen. Onderweg zie ik nog een pruimenboom met heel veel vruchten. Rijpe vruchten, prachtig rood van kleur. Plukken en eten dus. In Colloto kom ik vervolgens een man tegen met een grote zak gevuld met hetzelfde fruit. Ik móet wat aannemen van hem. Als ik bescheiden 2 pak, kijkt de man mij beledigd aan. Meer! Hand vol dus. Gracias en Buenas!
In Oviedo zijn acuut de pijlen verdwenen. Heb ik er een gemist? Nee, ze zijn er gewoonweg niet. Ik vind het in eerste instantie geen fijne stad. Hoewel ik vrolijk grijnzend mensen begroet, krijg ik amper een reactie. Rondom de kathedraal krijg ik regelrecht de kriebels. En toch zijn er ook rustige en mooie plekken.
Het past goed bij de rest van het innerlijke gevecht.
Op weg naar Oviedo. Nog een zo'n 29 kilometer voor de Primitivo werkelijk begint. Vandaag valt het qua klimmen en dalen nog erg mee. Maak ik me te veel zorgen om niets? De bergen in de verte maken mij duidelijk van niet.
Zoals het de meeste dagen het geval is, gaat de Camino ook nu vooral over verharde wegen. Gelukkig heel vaak over heel smalle verlaten wegen, maar soms ook via echt bizar drukke wegen. Zoals de N-634, die wij pelgrims blijven tegenkomen, waar het echt gevaarlijk is om te wandelen.
De wandeling van vandaag begint ook zo. Via de verbindingsweg tussen Vega en Pola de Siero. Normaal is deze weg vermoedelijk al rustig, zaterdagochtend om half acht helemaal. Juist als het wat drukker begint te worden, na 5 auto's, word ik naar een bospad geleid. Dat pad is erg mooi om te wandelen en gelukkig niet al te zwaar. Ik kom er zelfs wat vroege wandelaars tegen. En een extreem vroege, of extreem late jager. Of zou het een stroper zijn geweest? Hij leek mij in ieder geval geen jachtopziener. Maar men discusseert niet met iemand die een groot geweer bij zich draagt. Tenzij men misschien Clint Eastwood aka Dirty Harry heet.
De rust op dit pad en de stilte op de achterafwegen zorgen wel voor rust in mijn hoofd. Hoewel dat helaas maar tijdelijk is. Ik voel enorm veel weerstand tegen het opnieuw beklimmen en afdalen van de vele bergen.
Toch denk ik nog altijd de juiste keuze gemaakt te hebben. Dat dit de juiste route voor mij is. Vooral als in Pola de Siero een man mij heel enthousiast tot 3 keer toe duidelijk maakt dat dit helemaal top is. Ook al was die man vanmorgen om half elf al zwaar in de olie.
De rest van de route naar Oviedo is hoofdzakelijk de Flecha's volgen. En ik ben scherp als een scheermes. Ik zie alles. De weg leidt nog via een soort zigeunerkampje en later via wat middeleeuwse paadjes en bruggen. Onderweg zie ik nog een pruimenboom met heel veel vruchten. Rijpe vruchten, prachtig rood van kleur. Plukken en eten dus. In Colloto kom ik vervolgens een man tegen met een grote zak gevuld met hetzelfde fruit. Ik móet wat aannemen van hem. Als ik bescheiden 2 pak, kijkt de man mij beledigd aan. Meer! Hand vol dus. Gracias en Buenas!
In Oviedo zijn acuut de pijlen verdwenen. Heb ik er een gemist? Nee, ze zijn er gewoonweg niet. Ik vind het in eerste instantie geen fijne stad. Hoewel ik vrolijk grijnzend mensen begroet, krijg ik amper een reactie. Rondom de kathedraal krijg ik regelrecht de kriebels. En toch zijn er ook rustige en mooie plekken.
Het past goed bij de rest van het innerlijke gevecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten