Vrijdag 6 juli 2012
Vreemd hoe het klikt met de ene pelgrim en met een ander niet of nauwelijks. Vreemd en bijzonder tegelijk. Vanmorgen sprak ik met 2 jonge Duitse vrouwen tijdens hun lunchpauze. Hoewel er best veel informatie werd uitgewisseld, voelde ik absoluut geen contact. Later trof ik drie Duitse vrouwen tijdens twee verschillende gelegenheden en klikte het meteen. Kletsten we vanaf het begin voluit.
De drie dames waren onderweg naar het Monestario San Salvador de Valdedios. Zijj wilden daar in de Albergue overnachten. Een van de drie voelde zich wat ziek, had moeite om bij te blijven. Aangekomen bij het klooster namen we afscheid. Om elkaar een aantal uren later in La Vega de Sariego weer tegen het lijf te lopen. Dat is een kleine 8 kilometer en een gemene klim verder. De 'zwakkere' dame was echt ziek geworden en zij hadden een aardige man getroffen die hen naar Vega bracht.
Ook in Vega was het contact heel leuk. Zelfs zo prettig dat ik besloot om niet verder te wandelen naar de volgende plaats, maar bij hen in de Albergue te overnachten.
Ik bevind me op de aanloop naar de Camino Primitivo. Volgens mijn guide begint de Primitivo officieel pas in cq na Oviedo. Maar het wandelen wordt nu alweer 'leuk'. Heuvels worden weer bergen. Met na het klooster direct eentje met een best extreme klim en heftige stijgingen. Gelukkig is dat de enige echt moeilijke van vandaag.
Gedurende de hele etappe ben ik aan het twijfelen of ik er goed aan doe de Camino Primitivo te nemen. Het gevoel is nu al weer zo duidelijk anders dan aan de kust. Nu al goed voelbaar. Maar anders is niet slechter. En ik kan nog altijd weer van richting en gedachte veranderen.
De route is ook deze dag weer mooi. Het blijft toch ook iedere keer een belevenis berg na berg te overwinnen. Hoe zwaar de klim, hoe heftig de stijging ook is. Het gevoel wordt groots als de afdaling weer ingezet kan worden. Daarnaast is de natuur ook hier zo mooi. Zo groen! De warmte van de zon en de contrasterende kleuren van de huizen hier in Asturia doen de rest.
De aanmelding voor de Albergue van Vega geschiedt in de Taberna er tegenover. Daar kom ik in gesprek met Marian, een Slowaakse pelgrim. Onder het genot van een getapt koud pilsje is er ook direct een klik met deze jonge man. We hebben en geanimeerd gesprek over religie, het Vaticaan en de Katharen; met hun vele raakvlakken.
De Slowaak maakt zich zorgen over zijn vriend die nog onderweg is. Naar het schijnt met behoorlijk kapotte voetzolen. En niet bereikbaar via zijn mobiele telefoon. Pas een uur later zien de drie Duitse vrouwen en ik vanaf het balkon van de Albergue toe hoe deze kanjer het dorp binnenstrompelt. Onder luide aanmoedigingen legt hij de laatste meters zuchtend en kreunend af.
Iedereen is binnen. Eind goed, al goed.
Vreemd hoe het klikt met de ene pelgrim en met een ander niet of nauwelijks. Vreemd en bijzonder tegelijk. Vanmorgen sprak ik met 2 jonge Duitse vrouwen tijdens hun lunchpauze. Hoewel er best veel informatie werd uitgewisseld, voelde ik absoluut geen contact. Later trof ik drie Duitse vrouwen tijdens twee verschillende gelegenheden en klikte het meteen. Kletsten we vanaf het begin voluit.
De drie dames waren onderweg naar het Monestario San Salvador de Valdedios. Zijj wilden daar in de Albergue overnachten. Een van de drie voelde zich wat ziek, had moeite om bij te blijven. Aangekomen bij het klooster namen we afscheid. Om elkaar een aantal uren later in La Vega de Sariego weer tegen het lijf te lopen. Dat is een kleine 8 kilometer en een gemene klim verder. De 'zwakkere' dame was echt ziek geworden en zij hadden een aardige man getroffen die hen naar Vega bracht.
Ook in Vega was het contact heel leuk. Zelfs zo prettig dat ik besloot om niet verder te wandelen naar de volgende plaats, maar bij hen in de Albergue te overnachten.
Ik bevind me op de aanloop naar de Camino Primitivo. Volgens mijn guide begint de Primitivo officieel pas in cq na Oviedo. Maar het wandelen wordt nu alweer 'leuk'. Heuvels worden weer bergen. Met na het klooster direct eentje met een best extreme klim en heftige stijgingen. Gelukkig is dat de enige echt moeilijke van vandaag.
Gedurende de hele etappe ben ik aan het twijfelen of ik er goed aan doe de Camino Primitivo te nemen. Het gevoel is nu al weer zo duidelijk anders dan aan de kust. Nu al goed voelbaar. Maar anders is niet slechter. En ik kan nog altijd weer van richting en gedachte veranderen.
De route is ook deze dag weer mooi. Het blijft toch ook iedere keer een belevenis berg na berg te overwinnen. Hoe zwaar de klim, hoe heftig de stijging ook is. Het gevoel wordt groots als de afdaling weer ingezet kan worden. Daarnaast is de natuur ook hier zo mooi. Zo groen! De warmte van de zon en de contrasterende kleuren van de huizen hier in Asturia doen de rest.
De aanmelding voor de Albergue van Vega geschiedt in de Taberna er tegenover. Daar kom ik in gesprek met Marian, een Slowaakse pelgrim. Onder het genot van een getapt koud pilsje is er ook direct een klik met deze jonge man. We hebben en geanimeerd gesprek over religie, het Vaticaan en de Katharen; met hun vele raakvlakken.
De Slowaak maakt zich zorgen over zijn vriend die nog onderweg is. Naar het schijnt met behoorlijk kapotte voetzolen. En niet bereikbaar via zijn mobiele telefoon. Pas een uur later zien de drie Duitse vrouwen en ik vanaf het balkon van de Albergue toe hoe deze kanjer het dorp binnenstrompelt. Onder luide aanmoedigingen legt hij de laatste meters zuchtend en kreunend af.
Iedereen is binnen. Eind goed, al goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten