Dinsdag 3 juli 2012
Het is niet eenvoudig om na de ervaringen van maandag een nieuwe blog te schrijven. De motivatie ontbreekt en veel inspiratie was er ook niet vandaag.
Na een goede nachtrust nam ik alle tijd om op te breken. Zora wilde wel vroeg op pad. Zij is moe en wil alle tijd hebben om toch het einddoel van de dag te bereiken. Dat is Ribadesella en ligt 30 km verderop. Door allerlei getreuzel vertrekt de jonge vrouw niet echt veel eerder, maar we willen allebei alleen zijn vandaag. Later, in Llanes zien we elkaar nog kort bij de supermercado. Dan klinkt het: 'Adios, tot morgen? Of daarna!'
Als ik klaar ben met inkopen, neem ik uitgebreid de tijd om de blog van maandag te schrijven. Gisteravond was het te laat en was ik te moe. De kelner van de kroeg waar ik zit is verschrikkelijk arrogant en afstandelijk. Hij wil mij eigenlijk wel wegjagen van zijn fancy en posh terras. Na twee koppen thee en het beëindigen van de blog gun ik hem dat plezier. Ik verkas naar het cafeetje waar ik gisteravond vrij wifi ontdekte. Om daar mijn verhaal in het Chinese tokkelapparaat te tikken en op internet te zetten. De kroeg opent als ik goed en wel mijn spullen uit de rugzak bij elkaar gezocht heb.
Aangezien het een vrij lange blog is, duurt het behoorlijk lang voor het verhaal getypt en geupload is. Het duurt in ieder geval 3 koppen koffie. En lang genoeg om Christina, de verkoopster van de winkel er naast, te doen geloven dat ik schrijver ben. Zij vraagt of zij een foto mag maken en wil na mijn uitleg ook graag het adres van de blog.
Dan, rond 13 uur eindelijk op pad. Ik voel me waanzinnig goed. Alleen heeft mijn rechterknie na bijna 7 weken besloten om op te geven. Veel pijn op het bot van het onderbeen aan de mediale (binnenzijde) van de knie. Het lopen wordt er enorm door bemoeilijkt. Dus ik móet wel rustig aandoen.
De weg is soms mooi, soms verschrikkelijk als er weer via een razende verkeersweg gewandeld moet worden. Ik kom aan meerdere stranden voorbij, maar vind nergens de uitdaging om de zee op te zoeken.
Na een fiks aantal kilometers vind ik in een speciaal voor dit doel gemaakte maquette, reclame voor een hotel in Nueve de Llanes. Heel luxe, met jaccuzi en stoombad. En een speciale aanbieding voor pelgrims. Ik weet direct dat ik daar wil stoppen. Ook al is het 10 km voor het einddoel.
Als ik voor het hotel sta, hoef ik niet langer na te denken. Ik ben verkocht.
www.lunadelvalle.com
Het is niet eenvoudig om na de ervaringen van maandag een nieuwe blog te schrijven. De motivatie ontbreekt en veel inspiratie was er ook niet vandaag.
Na een goede nachtrust nam ik alle tijd om op te breken. Zora wilde wel vroeg op pad. Zij is moe en wil alle tijd hebben om toch het einddoel van de dag te bereiken. Dat is Ribadesella en ligt 30 km verderop. Door allerlei getreuzel vertrekt de jonge vrouw niet echt veel eerder, maar we willen allebei alleen zijn vandaag. Later, in Llanes zien we elkaar nog kort bij de supermercado. Dan klinkt het: 'Adios, tot morgen? Of daarna!'
Als ik klaar ben met inkopen, neem ik uitgebreid de tijd om de blog van maandag te schrijven. Gisteravond was het te laat en was ik te moe. De kelner van de kroeg waar ik zit is verschrikkelijk arrogant en afstandelijk. Hij wil mij eigenlijk wel wegjagen van zijn fancy en posh terras. Na twee koppen thee en het beëindigen van de blog gun ik hem dat plezier. Ik verkas naar het cafeetje waar ik gisteravond vrij wifi ontdekte. Om daar mijn verhaal in het Chinese tokkelapparaat te tikken en op internet te zetten. De kroeg opent als ik goed en wel mijn spullen uit de rugzak bij elkaar gezocht heb.
Aangezien het een vrij lange blog is, duurt het behoorlijk lang voor het verhaal getypt en geupload is. Het duurt in ieder geval 3 koppen koffie. En lang genoeg om Christina, de verkoopster van de winkel er naast, te doen geloven dat ik schrijver ben. Zij vraagt of zij een foto mag maken en wil na mijn uitleg ook graag het adres van de blog.
Dan, rond 13 uur eindelijk op pad. Ik voel me waanzinnig goed. Alleen heeft mijn rechterknie na bijna 7 weken besloten om op te geven. Veel pijn op het bot van het onderbeen aan de mediale (binnenzijde) van de knie. Het lopen wordt er enorm door bemoeilijkt. Dus ik móet wel rustig aandoen.
De weg is soms mooi, soms verschrikkelijk als er weer via een razende verkeersweg gewandeld moet worden. Ik kom aan meerdere stranden voorbij, maar vind nergens de uitdaging om de zee op te zoeken.
Na een fiks aantal kilometers vind ik in een speciaal voor dit doel gemaakte maquette, reclame voor een hotel in Nueve de Llanes. Heel luxe, met jaccuzi en stoombad. En een speciale aanbieding voor pelgrims. Ik weet direct dat ik daar wil stoppen. Ook al is het 10 km voor het einddoel.
Als ik voor het hotel sta, hoef ik niet langer na te denken. Ik ben verkocht.
www.lunadelvalle.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten