Woensdag 13 juni 2012
Ik had een prima slaapadres midden in de oude stad. De eigenaresse sprak helaas geen Engels zei ze. Of duits ook goed was? Dat maakte het voor mij alleen maar makkelijker. ´s Avonds was zij zelfs zo vriendelijk om ook nog mijn kleding te wassen in de wasmachine. En ook vanochtend was zij vol goede zorgen. Bij het afscheid drukte de vriendelijke dame me op het hart vooral voorzichtig te zijn. En ze merkte ook nog eens fijntjes op:´Wij noemen Baskenland het groene land.´ Vul zelf maar verder in.
Inderdaad is het er groen. Veel donkerder dan de natuur aan de Middellandse Zee. Veel natter ook. Niet alleen de regen op zich, maar ook de bodem en de luchtvochtigheid.
Alice is vanochtend vroeg vertrokken. ´Down the rabbithole again´, naar een Wonderland hoog in de bergen. Zij gaat de hoogteroute van de GR-10 volgen naar Bidarray. Dat wilde ik in eerste instantie ook doen. Maar ik heb genoeg geklommen. Soms tot ´onzinnige´ hoogten. En dit deel vsn de Grande Randonnee gaat soms tot boven dik 1000 meter. Daarnaast is de lagere route ook nog eens een kleine 8 km korter. Ik lach me spontaan een deuk als ik de giganten voor het eerst zie.
´Mooi niet´, dus.
Aan bijna het einde van de etappe ga ik afkoelen in een beekje dat langs mijn route stroomt. Deel van de kleren uit en zitten in het water. Een koud maar goed gevoel voor de vermoeide spieren en pijnlijke voeten.
Voor een onderkomen in een Gite of herberg moet ik nog een keer een heuvel beklimmen. Maar de Gite is al vol, de herberg te duur. Gelukkig kan de beheerster van de Gite mij aan een ander adres helpen. En ik heb opnieuw geluk. Weer een mooi onderkomen.
Helemaal voor mij alleen, want Alice blijft een nachtje in haar Wonderland.
Ik had een prima slaapadres midden in de oude stad. De eigenaresse sprak helaas geen Engels zei ze. Of duits ook goed was? Dat maakte het voor mij alleen maar makkelijker. ´s Avonds was zij zelfs zo vriendelijk om ook nog mijn kleding te wassen in de wasmachine. En ook vanochtend was zij vol goede zorgen. Bij het afscheid drukte de vriendelijke dame me op het hart vooral voorzichtig te zijn. En ze merkte ook nog eens fijntjes op:´Wij noemen Baskenland het groene land.´ Vul zelf maar verder in.
Inderdaad is het er groen. Veel donkerder dan de natuur aan de Middellandse Zee. Veel natter ook. Niet alleen de regen op zich, maar ook de bodem en de luchtvochtigheid.
Alice is vanochtend vroeg vertrokken. ´Down the rabbithole again´, naar een Wonderland hoog in de bergen. Zij gaat de hoogteroute van de GR-10 volgen naar Bidarray. Dat wilde ik in eerste instantie ook doen. Maar ik heb genoeg geklommen. Soms tot ´onzinnige´ hoogten. En dit deel vsn de Grande Randonnee gaat soms tot boven dik 1000 meter. Daarnaast is de lagere route ook nog eens een kleine 8 km korter. Ik lach me spontaan een deuk als ik de giganten voor het eerst zie.
´Mooi niet´, dus.
Aan bijna het einde van de etappe ga ik afkoelen in een beekje dat langs mijn route stroomt. Deel van de kleren uit en zitten in het water. Een koud maar goed gevoel voor de vermoeide spieren en pijnlijke voeten.
Voor een onderkomen in een Gite of herberg moet ik nog een keer een heuvel beklimmen. Maar de Gite is al vol, de herberg te duur. Gelukkig kan de beheerster van de Gite mij aan een ander adres helpen. En ik heb opnieuw geluk. Weer een mooi onderkomen.
Helemaal voor mij alleen, want Alice blijft een nachtje in haar Wonderland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten