Vrijdag 22 juni 2012
Eens te meer een nacht in de Albergue
en eens te meer heel slecht geslapen. Zelfs met oordoppen in was het
waardeloos. Eerst slaap ik dan wel een tijdje, maar word ineens
wakker van ieder geluidje. En ik kom dan heel moeilijk weer in slaap.
Door alle ergergis kwam toen de gedachte op om maar bij het eerste
daglicht te vertrekken. Dus liep ik om 6 uur vanochtend al buiten. Op
weg naar de route. Via een lift naar de benedenstad Op het plein nog
een laatste internetbericht; naar de volgende slaapplaats.
De Camino trekt meer het binnenland in.
Afscheid voor even van de zee. Het schijnt dat we wat meer de
orginele pelgrimsroute van lang vervlogen tijden volgen. Als het waar
is, waren die gasten vroeger net zo maf als de routebouwers van de
Grande Randonnees. Vandaag was namelijk weer een 'de berg tot op de
top beklimmen' dag. Gelukkig zijn de meeste paden redelijk goed te
bewandelen.
De routeaanduiding is hier soms iets
minder opvallend. Ik had sl eens gezegd dat zelfs een blind paard de
route nog kon volgen. Wie raakt er vervolgens dan de weg kwijt?
Juist! Ach het heeft een kilometer of 3 extra gekost en maar een
extra afdaling en extra beklimming. Daar merkt mijn topfitte lichaam
amper iets van.
In Markina Xemein twijfel ik of ik nog
verder zal wandelen. Het linker onderbeen begint op te spelen. Toch
nog maar een stukje, tot Monasterio de Zenarruza: een klooster. Iedere
pelgrim hoort op zijn pelgrimage ten minste een keer in een klooster
te slapen. Toch?
De monnik die de pelgrims verwelkomt,
is er een uit duizenden. Heel vriendelijk, spontaan en warm. Hij
regelt van alles en zorgt heel goed voor zijn pelgrims. We krijgen
zelfs een warme maaltijd in de vorm van een heerlijke soep. Ook daar
is hij druk met vertellen. Om te eindigen met een Spaanse of
Baskische gezegde: 'als een schaap blaat, kan het geen gras kouwen!'
We liggen met 9 pelgrims uit 7
verschillende landen in een kamer van 4x6 meter. Dat wordt weer leuk
vannacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten