Dinsdag 17 juli 2012
Het leven in de Albergue is een vreemd gebeuren. Soms is het gebouw oud en niet al te netjes, maar is het wel heel gezellig en rustig. Een andere keer oogt het top en is het koud en ongezellig. De nieuwe zijn niet altijd de beste of de schoonste of de warmste. Ook een grote stad betekent niet automatisch een betere of slechtere Albergue.
Het gedrag van de pelgrim in de Albergue is een veel gevallen ook best interessant. Sommigen zijn helemaal in hun eigen universum. Maken licht in het midden van de nacht. Als zij telefoneren mag iedereen, ook in andere ruimtes meegenieten. ´s Ochtends hun wekker alle lawaai laten maken, zonder uit te schakelen. Knallen met deuren of flikkeren met veel lawaai uit hun bed. Gaan met hun achterwerk in het gezicht van een andere pelgrim staan die op zijn bed zit. Andere pelgrims houden juist alle rekening met hun medepelgrims. Alles even rustig en stil. Fluisteren; maken bijna geen geluid.
Er zijn pelegrino´s die heel gemakkelijk vrienden maken. Zoals Christophe, de Canadees. Hij kent iedereen, praat met iedereen. Lacht en ouwehoert met iedereen. Zora is ook zo. Altijd tijd voor iedere persoon. Zelfs onderweg met locale bewoners. Voordeel voor hen beiden: hun talen. Hoe gebrekkig het soms misschien in hun eigen oren ook klinkt. Zij kunnen communiceren in het Spaans, Frans en Engels.
Vaak clusteren pelgrims tot groepjes samen. Zoals wij nu ondertussen met 6 personen een groep vormen. Dat is wel fijn voor op de Francès.
We zijn aangekomen in Melide, het kruispunt van de Primitivo en de Franse weg. In de Albergue is het druk, druk, druk! Ik ben heel benieuwd hoe dat op de Camino zal zijn. Voor mij pelgrims, achter mij pelgrims en naast mij pelgrims. Het is een lawaai van jawelste in het gebouw waar de pelegrino´s overnachten. Hoe zal dat vannacht gaan?
Ondertussen is het feest in Melide: er passeert zojuist een Mariaprocessie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten