Dinsdag 22 mei 2012
Geen wandeldag! Het was gewoon niet te doen. De takken en bladeren vliegen van de bomen. Vogels komen niet tegen de wind in. Laten zich haast uit de lucht vallen. Reclameborden vliegen ondersteboven. Het zou gekkenwerk zijn.
Hier had ik wel veel moeite mee. De perfecte pelgrimstocht begint mijns inziens thuis. Zij wordt in haar geheel te voet afgelegd. Anders zou het geen 'echte' pelgrimstocht zijn. Alsof de pelgrims toentertijd niet iedere mogelijkheid aangrepen om sneller te gaan of kortere wegen gaan.
Goed, een deel van die les had ik in de eerste week natuurlijk wel al geleerd. Alles niet zo serieus nemen. Vooral mij zelf niet. Dat lukt gisteren in die storm voortreffelijk. En nadat ik het treinkaartjez gekocht had, kon ik er ook overheen stappen.
Ik was benieuwd naar Carcassonne. Sinds het eerste bezoek op Lisanne's verjaardag in 1996 ben ik verliefd op de Cité. De moderne stad kende ik niet.
Vandaag juist een groot deel van die binnenstad gezien. Het voelt rustig, vertrouwd. Goed! Jammer genoeg kon ik bijna geen enkele kerk of basiliek of kathedraal van binnen bekijken. Op een na. Een heel donkere, oude, niet goed onderhouden kerk. Maar met mooie beelden. Daarnaast per ongeluk een kruisweg van Jezus ontdekt in een oude bastion van de stad. De kruisweg opgebouwd als de Calvarieberg.
Veel mensen gesproken. Een Nederlands stel, per fiets op weg van Bordeaux naar Sète, langs de Canal du Midi. Die stroomt langs/door de nieuwe stad. Een lang gesprek gehad met de Belgische uitbater van een orginele frietkot. Op weg naar de Cité aangesproken worden door Franse mensen over mijn verschijning. Of ik naar St. Jacques de Compostelle onderweg ben. Reacties op de staf. In het Engels, Duits, 3 woorden Frans, en met handen en voeten antwoorden. En als afscheid een 'bon chance' of 'courage' meekrijgen.
Genoten van het weerzien met de Cité Medieval, de middeleeuwse stad. Lang niet zo druk als in de zomer. Veel cafe's en restaurants gesloten. De eucherastie meegemaakt in de kerk van de cité. Het werd opgedragen, men mocht niet deelnemen.
Op weg naar weer een ander hotel wandelde ik een eind langs de rivier de Aude. Het water stortte met veel geraas stroomafwaarts. Troep, takken en zelfs boomstammen met zich meesleurend. Een moedereend die met moeite haar jonge kroost aan de oever, uit de stroming kan houden.
Een laatste blik op het oudste bolwerk en dan de verrassing. Plotseling een bord met een uitleg over de Chemin de St. Jacques. Tada!
Ook op een rustige dag kan men veel indrukken vergaren.
Geen wandeldag! Het was gewoon niet te doen. De takken en bladeren vliegen van de bomen. Vogels komen niet tegen de wind in. Laten zich haast uit de lucht vallen. Reclameborden vliegen ondersteboven. Het zou gekkenwerk zijn.
Hier had ik wel veel moeite mee. De perfecte pelgrimstocht begint mijns inziens thuis. Zij wordt in haar geheel te voet afgelegd. Anders zou het geen 'echte' pelgrimstocht zijn. Alsof de pelgrims toentertijd niet iedere mogelijkheid aangrepen om sneller te gaan of kortere wegen gaan.
Goed, een deel van die les had ik in de eerste week natuurlijk wel al geleerd. Alles niet zo serieus nemen. Vooral mij zelf niet. Dat lukt gisteren in die storm voortreffelijk. En nadat ik het treinkaartjez gekocht had, kon ik er ook overheen stappen.
Ik was benieuwd naar Carcassonne. Sinds het eerste bezoek op Lisanne's verjaardag in 1996 ben ik verliefd op de Cité. De moderne stad kende ik niet.
Vandaag juist een groot deel van die binnenstad gezien. Het voelt rustig, vertrouwd. Goed! Jammer genoeg kon ik bijna geen enkele kerk of basiliek of kathedraal van binnen bekijken. Op een na. Een heel donkere, oude, niet goed onderhouden kerk. Maar met mooie beelden. Daarnaast per ongeluk een kruisweg van Jezus ontdekt in een oude bastion van de stad. De kruisweg opgebouwd als de Calvarieberg.
Veel mensen gesproken. Een Nederlands stel, per fiets op weg van Bordeaux naar Sète, langs de Canal du Midi. Die stroomt langs/door de nieuwe stad. Een lang gesprek gehad met de Belgische uitbater van een orginele frietkot. Op weg naar de Cité aangesproken worden door Franse mensen over mijn verschijning. Of ik naar St. Jacques de Compostelle onderweg ben. Reacties op de staf. In het Engels, Duits, 3 woorden Frans, en met handen en voeten antwoorden. En als afscheid een 'bon chance' of 'courage' meekrijgen.
Genoten van het weerzien met de Cité Medieval, de middeleeuwse stad. Lang niet zo druk als in de zomer. Veel cafe's en restaurants gesloten. De eucherastie meegemaakt in de kerk van de cité. Het werd opgedragen, men mocht niet deelnemen.
Op weg naar weer een ander hotel wandelde ik een eind langs de rivier de Aude. Het water stortte met veel geraas stroomafwaarts. Troep, takken en zelfs boomstammen met zich meesleurend. Een moedereend die met moeite haar jonge kroost aan de oever, uit de stroming kan houden.
Een laatste blik op het oudste bolwerk en dan de verrassing. Plotseling een bord met een uitleg over de Chemin de St. Jacques. Tada!
Ook op een rustige dag kan men veel indrukken vergaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten