Dinsdag 29 mei 2012
Als iemand leert van zijn fouten dan groeit die persoon, wordt er gezegd. Dan ben ik vandaag iets gegroeid. Mr. Jean Pierre vroeg bij het afrekenen of ik met hem mee wilde rijden naar het dal. Hij moest toch die kant op. Dit keer accepteerde ik wel de aangeboden hulp. Die 2 km had ik alvast gewonnen.
Ik zal met plezier aan deze man terugdenken. Eerst het hele gebeuren van gisteren. Bij het betalen gaf hij mij ook nog het geld voor het ontbijt terug(!). Als kers op de taart bracht hij mij naar het dal. En zelfs nog proberen te converseren. Waarbij hij vertelde dat de kennis van de telefoon óók Nederlandse was. Dit nadat ik uitgelegd waar ik vandaan kwam. Toch maar een kaarsje voor hem branden in Lourdes of St. Jacques de Compostelle.
Wat te vertellen over het wandelen? Niet zo heel veel naar mijn idee. Heuvel op, heuvel af, met een lichaam dat schreeuwt om rust. Een stukje van de officiële St. Jacquesroute gewandeld. Van Lescure tot St. Lizier, ongeveer 7 tot 8 km. Ik vraag me oprecht af of die monniken en boetedoeners, pelgrims dus, ook alle toeristische plekjes bekeken. Daarbij schijnen ze hier in Zuid Frankrijk te denken: 'hoe steiler, hoe mooier'. De route wordt echter zeer goed en duidelijk aangegeven.
Vanaf St. Lizier volg ik weer mijn eigen pad. De route van St. Jacques volgt een hoger gelegen weg met een behoorlijke knik naar het zuiden. Ik volg lager gelegen paden en wegen. Het is tenslotte mijn eigen pelgrimstocht. In mijn oorspronkelijke plan stond Cazavet als halteplaats. Daar wilde ik in ieder geval nog naar toe wandelen. Normaliter zelfs nog door tot Prat-Bonrepaux. In Cazavet was dus echt helemaal niets. Dus móest het pijnlijke, vermoeide en ondertussen deels verbrande lijf wel verder.
Echter: in Prat-Bonrepaux was ook niets. Tenminste, dat was in eerste instantie zo. Bij het binnenwandelen van het dorp vloog een buizerd boven de buitenzijde van het dorp. Rechts van mij, grofweg ten oosten van het dorp. Ik had de westkant en het 'Centre de Ville' doorzocht. Toch maar naar de kant van de roofvogel. Volg de tekens.
E voila! Een Chambre de Otes voor € 21,50 per nacht. Het is een oude school voor meisjes. De Clos de St. Joseph! Een schitterend oud gebouw.
Een prachtige plek ook om een dag rust te nemen.
Als iemand leert van zijn fouten dan groeit die persoon, wordt er gezegd. Dan ben ik vandaag iets gegroeid. Mr. Jean Pierre vroeg bij het afrekenen of ik met hem mee wilde rijden naar het dal. Hij moest toch die kant op. Dit keer accepteerde ik wel de aangeboden hulp. Die 2 km had ik alvast gewonnen.
Ik zal met plezier aan deze man terugdenken. Eerst het hele gebeuren van gisteren. Bij het betalen gaf hij mij ook nog het geld voor het ontbijt terug(!). Als kers op de taart bracht hij mij naar het dal. En zelfs nog proberen te converseren. Waarbij hij vertelde dat de kennis van de telefoon óók Nederlandse was. Dit nadat ik uitgelegd waar ik vandaan kwam. Toch maar een kaarsje voor hem branden in Lourdes of St. Jacques de Compostelle.
Wat te vertellen over het wandelen? Niet zo heel veel naar mijn idee. Heuvel op, heuvel af, met een lichaam dat schreeuwt om rust. Een stukje van de officiële St. Jacquesroute gewandeld. Van Lescure tot St. Lizier, ongeveer 7 tot 8 km. Ik vraag me oprecht af of die monniken en boetedoeners, pelgrims dus, ook alle toeristische plekjes bekeken. Daarbij schijnen ze hier in Zuid Frankrijk te denken: 'hoe steiler, hoe mooier'. De route wordt echter zeer goed en duidelijk aangegeven.
Vanaf St. Lizier volg ik weer mijn eigen pad. De route van St. Jacques volgt een hoger gelegen weg met een behoorlijke knik naar het zuiden. Ik volg lager gelegen paden en wegen. Het is tenslotte mijn eigen pelgrimstocht. In mijn oorspronkelijke plan stond Cazavet als halteplaats. Daar wilde ik in ieder geval nog naar toe wandelen. Normaliter zelfs nog door tot Prat-Bonrepaux. In Cazavet was dus echt helemaal niets. Dus móest het pijnlijke, vermoeide en ondertussen deels verbrande lijf wel verder.
Echter: in Prat-Bonrepaux was ook niets. Tenminste, dat was in eerste instantie zo. Bij het binnenwandelen van het dorp vloog een buizerd boven de buitenzijde van het dorp. Rechts van mij, grofweg ten oosten van het dorp. Ik had de westkant en het 'Centre de Ville' doorzocht. Toch maar naar de kant van de roofvogel. Volg de tekens.
E voila! Een Chambre de Otes voor € 21,50 per nacht. Het is een oude school voor meisjes. De Clos de St. Joseph! Een schitterend oud gebouw.
Een prachtige plek ook om een dag rust te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten