Woensdag 30 mei 2012
Wat heerlijk: één dag rust. En wonderbaarlijk hoe snel ook zo'n dag weer voorbij vliegt. Het lichaam is mij dankbaar; de geest is mij dankbaar. Geen gepush, geen drang naar voren, geen stress over de volgende slaapplaats. Helemaal niets móet er.
En toch: ook nu die onrust bij tijd en wijle. Een deel van mij geniet volop van het relaxen. Een ander deel wil verder. Er is nog zo veel te zien, zo veel te ervaren. Nog zo vele kilometers die afgelegd moeten worden. En Lourdes, het volgende reisdoel, komt zo echt niet dichterbij.
Het zijn deze gedachten en gevoelens die mij een groot deel van de dag bezighouden. Tussendoor schrijf ik, eet of drink ik wat. Zo nu en dan even van de zon genieten. Waarbij steevast een aantal roofvogels boven dit gebied vliegen. Het maximum was 5. De eigenaar van het Chambre de Otes zegt dat het buizerds zijn.
De vogels verdwijnen steeds in de boomtoppen van het achter het huis gelegen bos. De hele dag hoor ik ze wel roepen. Vanmorgen, toen ik de eerste keer buiten zat, kwamen er twee mij al begroeten.
Zelfs nog even gewandeld. Op badslippers, in de korte broek. Even door het dorp. Later nog een keertje om wat inkopen te doen. De motor moet wel brandstof.
En, ach, een glaasje koude Rosé 's avonds is ook niet verkeerd.
Wat heerlijk: één dag rust. En wonderbaarlijk hoe snel ook zo'n dag weer voorbij vliegt. Het lichaam is mij dankbaar; de geest is mij dankbaar. Geen gepush, geen drang naar voren, geen stress over de volgende slaapplaats. Helemaal niets móet er.
En toch: ook nu die onrust bij tijd en wijle. Een deel van mij geniet volop van het relaxen. Een ander deel wil verder. Er is nog zo veel te zien, zo veel te ervaren. Nog zo vele kilometers die afgelegd moeten worden. En Lourdes, het volgende reisdoel, komt zo echt niet dichterbij.
Het zijn deze gedachten en gevoelens die mij een groot deel van de dag bezighouden. Tussendoor schrijf ik, eet of drink ik wat. Zo nu en dan even van de zon genieten. Waarbij steevast een aantal roofvogels boven dit gebied vliegen. Het maximum was 5. De eigenaar van het Chambre de Otes zegt dat het buizerds zijn.
De vogels verdwijnen steeds in de boomtoppen van het achter het huis gelegen bos. De hele dag hoor ik ze wel roepen. Vanmorgen, toen ik de eerste keer buiten zat, kwamen er twee mij al begroeten.
Zelfs nog even gewandeld. Op badslippers, in de korte broek. Even door het dorp. Later nog een keertje om wat inkopen te doen. De motor moet wel brandstof.
En, ach, een glaasje koude Rosé 's avonds is ook niet verkeerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten