Vrijdag 25 mei 2012
Een weinig bijzondere dag. Min of meer het verplaatsen van het ene naar het andere dorp. Dat andere dorp, Puivert, ligt dan zo'n 17 km verderop en een kleine 250 meter hoger. Van die 17 kilometer zeker 14 alleen maar geklommen.
'Het was heerlijk warm', zei hij met een gevoel voor understatement. Binnen de kilometer al geen droge draad meer aan mijn lijf. Ik kan het water net zo goed zo over me heen gooien. In plaats van het eerst te drinken.
Bij het ontbijt me bijna een slag in de rondte gegeten. Baguette, croissant, andere broodjes, fruit, fruitsalade, sap, thee, koffie, yoghurt! Er was echt van alles. Wel het beste ontbijt tot nu toe. Ook nog maar wat voor onderweg opgeslagen. Tijdens het ontbijt een zeer geanimeerd gesprek met een jonger Engels echtpaar. Fanatiek wandelaars, hikers, klimmers. Erg leuk! De was van gisteren keurig gestreken, zo kneutvrij, teruggekregen. Het hoefde slechts op de waslijn te drogen afgelopen nacht.
Nog maar amper op weg wijst mij een man op de fiets de richting naar Santiago: St Jacques de Compostelle droit! Of zoiets. Al maar liek vedan.
Veel wielrenners gezien vandaag. Mooi klimgebied. Zo nu en dan de een of andere Michel Vaillant, maar over het algemeen viel dat nog mee. Gelukkig!
In een heel klein dorpje genaamd Rouvenac mijn eerste eetpauze. Tijd om ook de kleding weer wat te laten drogen. Geen mens op straat. Slechts nu en dan een passerende auto. Allen met ARKO.
En de weg bleef maar stijgen. Heel langzaam, heel geleidelijk, stiekem maar gestaag omhoog. Een tweede eetpauze neem ik op het hoogste punt in deze route. Op 3,5 km van Puivert, zo langs de kant van de weg. Even rust.
Kort daarvoor de bewegwijzering voor de Grande Randonnée, de lange afstandpaden voor het eerst gezien. Eén kant van de paal een bordje met GR7. Aan de andere kant de bekende roodwitte vlag. Op een splitsing van 2 wegen. Dat belooft nog wat.
Een weinig bijzondere dag. Min of meer het verplaatsen van het ene naar het andere dorp. Dat andere dorp, Puivert, ligt dan zo'n 17 km verderop en een kleine 250 meter hoger. Van die 17 kilometer zeker 14 alleen maar geklommen.
'Het was heerlijk warm', zei hij met een gevoel voor understatement. Binnen de kilometer al geen droge draad meer aan mijn lijf. Ik kan het water net zo goed zo over me heen gooien. In plaats van het eerst te drinken.
Bij het ontbijt me bijna een slag in de rondte gegeten. Baguette, croissant, andere broodjes, fruit, fruitsalade, sap, thee, koffie, yoghurt! Er was echt van alles. Wel het beste ontbijt tot nu toe. Ook nog maar wat voor onderweg opgeslagen. Tijdens het ontbijt een zeer geanimeerd gesprek met een jonger Engels echtpaar. Fanatiek wandelaars, hikers, klimmers. Erg leuk! De was van gisteren keurig gestreken, zo kneutvrij, teruggekregen. Het hoefde slechts op de waslijn te drogen afgelopen nacht.
Nog maar amper op weg wijst mij een man op de fiets de richting naar Santiago: St Jacques de Compostelle droit! Of zoiets. Al maar liek vedan.
Veel wielrenners gezien vandaag. Mooi klimgebied. Zo nu en dan de een of andere Michel Vaillant, maar over het algemeen viel dat nog mee. Gelukkig!
In een heel klein dorpje genaamd Rouvenac mijn eerste eetpauze. Tijd om ook de kleding weer wat te laten drogen. Geen mens op straat. Slechts nu en dan een passerende auto. Allen met ARKO.
En de weg bleef maar stijgen. Heel langzaam, heel geleidelijk, stiekem maar gestaag omhoog. Een tweede eetpauze neem ik op het hoogste punt in deze route. Op 3,5 km van Puivert, zo langs de kant van de weg. Even rust.
Kort daarvoor de bewegwijzering voor de Grande Randonnée, de lange afstandpaden voor het eerst gezien. Eén kant van de paal een bordje met GR7. Aan de andere kant de bekende roodwitte vlag. Op een splitsing van 2 wegen. Dat belooft nog wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten