Maandag 4 juni 2012
Monsieur André Abadie is een van de beheerders van het Hèrbergement in Bagnères de Bigorre. Hij onthaalde mij gisteren met een groot en ongekend enthiousiasme. Niet gehinderd door de taalbarrière sleepte hij mij door de incheckprocedure. Daarna gaf hij mij de St. Jacques-route naar Lourdes. Niet alleen op papier. Nee, markeerstift en pen werden driftig ter hand genomen. Het mooiste echter was het begeleidende beeldmateriaal van de knelpunten in de route. Die had mr. André punt voor punt op zijn computer staan. De electriciteitsmast; paal met tekst; tekst op de weg; afslaan bij groene schuur; hek op het pad. Heel veel en heel snel Frans geratel en zo nu en dan een woord Engels. Maar ik begreep het helemaal. Geweldig
Alleen had ik wel zoiets van: trein of bus, maar tot Lourdes loop ik geen enkele heuvel of berg meer over. Vooral toen de enthousiaste beheerder antwoord gaf op de vraag: "Hoe ver is het en hoe hoog wordt het?" Het antwoord kwam heel laconiek: " You go 10 km up, from 550 to 830 meters. And then 10 km down again to 550 meters." En daarna nog een hele riedel in het Frans.
Het gevoel was vanochtend nog niet geweken. Gewoon hartstikke moe. Ik ben zelfs nog naar het station geweest. Aan het onkruid te zien vertrekken er al lang geen treinen meer uit Bagnères de B. En bussen slechts een enkele keer per dag.
En dan: Een Strijder van het Licht gaat moeilijkheden niet uit de weg. Heeft zijn twijfels, maar gaat door. Blijft zijn weg vervolgen ook als hij liever op zou geven. Hij kan niet anders, het is zijn taak. (vrij naar Paolo Coelho). De dolende ridder op zoek naar zijn eigen heilige Graal.
Bij het afscheid vanmorgen moest mr. Abadie mij nog even iets tonen op zijn computer. Google Earth: Laar! Hij wilde mijn adres pinnen. Dat deed hij bij iedere pelgrim. Bij het zien van mijn thuis kreeg ik wel een brok in mijn keel.
De route was perfect uitgelegd. Alleen was ik in het begin nog niet echt scherp. Hierdoor liep ik aan het gemakkelijkste herkenningspunt voorbij: de electriciteitsmast. Soms moest ik echt goed opletten, maar ik herkende alle punten van de foto's. Steeds een 'aha' gevoel. Super!
Daarnaast was het ook nog eens een prachtige route. Waarbij ik vrijwillig hoger klom dan noodzakelijk. Alleen door het enthousiasme van mr. André. Terwijl ik gisteren nog iedere berg in de Pyreneeën vervloekte.
En eindelijk was daar dan Lourdes. Stad van de Heilige Maagd. Maar dat is een heel ander verhaal.
Monsieur André Abadie is een van de beheerders van het Hèrbergement in Bagnères de Bigorre. Hij onthaalde mij gisteren met een groot en ongekend enthiousiasme. Niet gehinderd door de taalbarrière sleepte hij mij door de incheckprocedure. Daarna gaf hij mij de St. Jacques-route naar Lourdes. Niet alleen op papier. Nee, markeerstift en pen werden driftig ter hand genomen. Het mooiste echter was het begeleidende beeldmateriaal van de knelpunten in de route. Die had mr. André punt voor punt op zijn computer staan. De electriciteitsmast; paal met tekst; tekst op de weg; afslaan bij groene schuur; hek op het pad. Heel veel en heel snel Frans geratel en zo nu en dan een woord Engels. Maar ik begreep het helemaal. Geweldig
Alleen had ik wel zoiets van: trein of bus, maar tot Lourdes loop ik geen enkele heuvel of berg meer over. Vooral toen de enthousiaste beheerder antwoord gaf op de vraag: "Hoe ver is het en hoe hoog wordt het?" Het antwoord kwam heel laconiek: " You go 10 km up, from 550 to 830 meters. And then 10 km down again to 550 meters." En daarna nog een hele riedel in het Frans.
Het gevoel was vanochtend nog niet geweken. Gewoon hartstikke moe. Ik ben zelfs nog naar het station geweest. Aan het onkruid te zien vertrekken er al lang geen treinen meer uit Bagnères de B. En bussen slechts een enkele keer per dag.
En dan: Een Strijder van het Licht gaat moeilijkheden niet uit de weg. Heeft zijn twijfels, maar gaat door. Blijft zijn weg vervolgen ook als hij liever op zou geven. Hij kan niet anders, het is zijn taak. (vrij naar Paolo Coelho). De dolende ridder op zoek naar zijn eigen heilige Graal.
Bij het afscheid vanmorgen moest mr. Abadie mij nog even iets tonen op zijn computer. Google Earth: Laar! Hij wilde mijn adres pinnen. Dat deed hij bij iedere pelgrim. Bij het zien van mijn thuis kreeg ik wel een brok in mijn keel.
De route was perfect uitgelegd. Alleen was ik in het begin nog niet echt scherp. Hierdoor liep ik aan het gemakkelijkste herkenningspunt voorbij: de electriciteitsmast. Soms moest ik echt goed opletten, maar ik herkende alle punten van de foto's. Steeds een 'aha' gevoel. Super!
Daarnaast was het ook nog eens een prachtige route. Waarbij ik vrijwillig hoger klom dan noodzakelijk. Alleen door het enthousiasme van mr. André. Terwijl ik gisteren nog iedere berg in de Pyreneeën vervloekte.
En eindelijk was daar dan Lourdes. Stad van de Heilige Maagd. Maar dat is een heel ander verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten