Dinsdag 19 juni 2012
Door een korte heftige stormachtige onweersbui al vroeg wakker. Voor mij is het wel heel duidelijk: ik neem in ieder geval 1 (een) dag rust. Natuurlijk gaat mijn reisgenote van de afgelopen week wel verder. Er is geen enkele reden voor haar om te blijven.
Hoewel Alice ook aangeeft erg moe te zijn,wil zij voor blijven op haar schema. Zij moet eind juli in Barcelona zijn. Dus spenderen we nu nog wat tijd met kletsen en nemen uiteindelijk afscheid. ´´Maybe we´ll meet again.´´
´The fellowship is breaking up.´
De hele dag verloopt in een heel rustig tempo, als in slow motion. In de ontbijtruimte drink ik eerst maar eens een kop koffie. Er volgt een lang gesprek met Hans die ook alle tijd van de wereld heeft. Hij heeft niet echt iets gepland voor vandaag.
Daarna ga ik het stadje eens een beetje bekijken. Eigenlijk bestaat het oude gedeelte uit niet meer dan 2 straten. Maar het is heel oud. Er zijn archeologische opgravingen waarbij resten zijn gevonden uit de Romeinse tijd. In de haven, dat zeker 50 meter lager ligt, heerst visserij bedrijvigheid. Aan beide zijden van het stadje zijn kleine rustige stranden te vinden. De grote kerk in het midden van het stadje is van buiten bijna pompeus. Van binnen is het van een eenvoudige schoonheid. Al is de sfeer bedompt. Dat verbaast mij.
Een tijdje terug naar mijn kamer om te schrijven en de multimedia bij te werken. Als ik in de lobby mijn laatste blogs aan het uploaden ben, krijg ik mijn eerste pinxtos (geen tapas) van Guru de erg aardige pensionhoudster. Ik lets een poos met Lisanne via Skype, later nog met Ria via het zelfde medium.
Weer een tijd later nog een een keer op verkenning. Nu wandel ik in een wel heel erg rustig tempo naar de kleine berg die voor de stad ligt. In vroeger tijden was het een eiland die een natuurlijke bescherming voor de oceaan bood. Nu is het met het vaste land verbonden, maar beschermt de stad nog altijd. In de winter knallen de hoge golven over de weg naar Zarautz, waardoor die weg vaak afgesloten wordt; de stad wordt hiervoor bewaart.
Op de weg terug kom ik Hans weer tegen. Hij gaat een terrasje pakken en wat eten. Vraagt of ik meekom. Ik wil eerst naar het pension en zeg dat ik later nog wel even kom, want gisteren was het wel heel gezellig. Later beslis ik anders: het is me te koud. En mijn windvest is in de was.
Dus werk ik nog een keer mijn status bij en onder het genot van een kop koffie nog wat kletsen met Guru. Op de kamer nog wat schrijven en prutten. Daar val ik langzaam bij in slaap.
De dag eindigt zoals die begon: in een slow motion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten