Dinsdag 24 juli 2012
Aangezien ik tegenwoordig geen tabellen meer kan lezen mis ik mijn bus naar Santiago de Compostela. Deze vertrekt om 07.30 uur. Alleen sta ik er pas om 08.40 uur, omdat ik onder het verkeerde lijstje gekeken heb. Ik verwachtte te kunnen vertrekken om kwart voor negen. Ik baal verschrikkelijk en móet iets doen. Dus ga ik wandelen. Ik moet weg uit Muxia. Wil weg! Ik probeer een lift te bemachtigen en anders loop ik wel.
Dat liften is geen probleem. Gewoon duim omhoog en duimen maar. Alleen: niemand neemt een oudere man met woest uitziende baard en vervaarlijk grote wandelstok graag mee. Dus loop ik, zeker een kilometer of tien. Tot ik ingehaald word door de pendelbus tussen Muxia en Fisterra. Deze stopt ook in Cée en vandaar kan ik de bus naar Santiago weer oppikken. Ik had ook gewoon in Muxia kunnen wachten op deze bus, maar nu had ik het gevoel in ieder geval iets gedaan te hebben.
Opnieuw een bijzondere ervaring rijker kom ik rond twee uur aan in Santiago. Daar is het ondertussen een drukte van jewelste, een gekkenbende. Heel veel pelgrims, heel veel toeristen en ook heel veel politie. Het lijkt moeilijk te gaan worden om nu nog een kamer te bemachtigen. Toch heb ik geluk. Ik vind een piepklein kamertje bij de buren van de kathedraal. Ik lig bijna onder de klokkentorens te slapen.
ś Avonds is het feest in de stad. Er is uiteraard een mis in de kathedraal met allerlei belangrijke rokken van de club uit het Vaticaan. Maar de kathedraal is ook gevuld met veel pelgrims. En met toeristen die gewoon mogen blijven rondlopen. Ik gedraag mij als toerist en loop ook rond, ga kijken bij de sarcofaag van de apostel en voel er verder niets bij. Wel bij de diverse mooie nissen met altaren. Nissen waar veel aandacht aan de maagd en Jezus wordt geschonken. Het raakt mij ook nu weer emotioneel. Vooral als ik ook nog wat 'kaarsjes' brand. Het zijn geen kaarsen meer, het zijn lampjes die automatisch gaan branden bij de inworp van een muntstuk. Ergens kruipt de gedachte van Jezus' woede in de tempel bij mij omhoog. Tijd om naar buiten te gaan.
Ik wandel maar eens richting het pleintje waar mijn pension aan gelegen is. Daar bevindt zich ook een hele leuk eetcafé met vriendelijke, aardige bar-mensen en best lekkere pinxtos. Ik bestel een grote pils en kom even later in gesprek met Willem, een Nederlandse jongeman. Ik kom te weten dat hij vanaf volgend schooljaar in Tilburg (!) gaat studeren. Muziek, en wel de accordeon.
Achter de kathedraal is een grote bühne opgebouwd waar vanavond een concert gegeven gaat worden. Geen idee door wie, maar ik heb wel zin in wat muziek onder het genot van een biertje. Dus ik neem plaats op de trappen die nu als zitplaatsen gebruikt worden.
Langzaam maar zeker wordt het donker en stromen er meer mensen toe. Ook nu ontmoet ik een hele bijzondere jonge Duitse vrije geest. Hij wandelt ook op de Camino en wil een Albergue openen op de Camino Frances. Wij hebben dezelfde gedachten en ideeën over Energie, Liefde en allerlei andere raakvlakken. Hij laat mij echt dieper nadenken over een aantal zaken en ook ik kan hem helpen met inzichten. Alleen: ik vergeet totaal zijn naam te vragen.
We genieten van ons diepzinnige gesprek en we hebben lol. De muziek wordt verzorgd door een dj. Iemand die misschien best bekend is hier in omstreken, maar ik durf het niet te zeggen. De muziek is goed; de lichtshow is goed; de stemming is geweldig. De dj en het publiek hebben er zin in. Tussendoor worden we nog verrast door een geweldig vuurwerk vanaf de andere kant van de kathedraal.
Het maakt de avond compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten