Donderdag 12 juli 2012
Een bijzondere manier om een verjaardag te vieren. Op de Camino del Primitivo in Spanje. En dan ook nog op het moeilijkste, meest gevreesde stuk (bron: guide) van de hele Camino del Norte. Een wandeling over het dak van de Camino. Van Pola de Allande naar Grandas de Salime. Een tocht van circa 39 km, beginnend op 700 meter. Omhoog naar 1150 meter, dalen naar 900, nog eens naar 1100, helemaal omlaag naar 300, om te eindigen op 700 meter. Het was geweldig!
Vanaf het dorp naar Puerto de Palo, het hoogste punt, alleen al. In het begin een stuk via de openbare weg. Dan al snel smal, smaller, smalst door een prachtig bos. Met bergbeekjes, watervallen en prachtige open plekken. Geweldige vergezichten naar de valleien. En boven op de top loslopende paarden en koeien.
De klim van 8 km naar de top op 1150 meter duurde 2 uur. Vijf minuten later was ik al weer 100 meter lager. Het was echt naar beneden vallen, zo steil. De doorgaande weg slingert zich langs de bergen. Tot in de verste verten is te zien hoe. Het pad van de Camino gaat meer recht toe recht aan. Naar Lago via de weg 11,5 km, via de Camino 4,1 km.
De dame van het hotel maakte vanmorgen de opmerking dat andere perigrino's veel, veel vroeger vertrokken zijn. "Maar ik loop sneller", vertelde ik haar. Vanaf Monteferado, een middeleeuws pelgrimshospitum, begin ik pelgrims in te halen. Dat is na circa 10 km van de route. Sommigen ken ik, sommigen zie ik voor het eerst. Bij de Albergue van La Mesa ligt het eindpunt van deel 1 van deze etappe. Dan heb ik 14 pelgrims ingehaald. Ik loop dus inderdaad sneller.
Bij de Albergue neem ik een time out. Even rust, even op adem komen. Maar ik kom in gesprek met een Zweeds stel dat ik slechts kort daarvoor had ingehaald. Die korte time out duurde daardoor al met al meer dan een half uur.
Na dit leuke gesprek ga ik op pad voor deel 2. Het is niet duidelijk hoe lang deze etappe is. Mijn guide heeft het over 13 km, de borden ter plaatse spreken over 17 en 19 km. Dit deel is fysiek zwaarder dan het eerste deel. Het start met een korte steile en gemene klim direct naar 1100 meter. Daarna volgt een hele lange afdaling naar het stuwmeer Embalse de Salime. Het eerste stuk nog heel geleidelijk dalend, daarna lijkt het meer op van de berg afvallen. Sommige delen moet ik zwaar afremmen, sommige andere doe ik rennend. Het is echt fysiek heel belastend. Eerst is het pad ook nog mooi breed en redelijk egaal, later soms niet meer dan een richel.
De overgang naar de verharde weg is een verademing. Rust voor de gewrichten. Neemt niet weg dat er nog weer geklommen moet worden. Over een afstand van 6 km moet er 400 meter overwonnen worden.
Een kilometer na de stuw is een hotel-restaurant. Na alle inspanningen en naar aanleiding van deze toch heugelijke dag wil ik wel iets drinken. Koud getapt bier in een voorgekoeld glas. Top! Helaas kan ik er niet overnachten, volgeboekt. Dus moet ik door naar Grandas de Salime.
In het dorp aangekomen kijk ik even binnen bij de Albergue, maar ik wil er absoluut niet blijven slapen. Er zijn in ieder geval ook 2 pensions, cq hostals. Daar maar eens kijken. Bij de ene kom ik in gesprek met een Engelse meneer, terwijl zijn vrouw en zoons informeren bij het andere pension. Die blijkt goedkoper dus ik wandel met het Engelse gezin uit de buurt van Cambridge mee. Wachtend op een kamer kom ik met deze aardige mensen in gesprek.
De kamer is goed. Netjes, sober, maar schoon en groot. Met twee twijfelaars voor de prijs van een. Echt goed.
Afsluitend een verjaarsborrel met Zora.
Een bijzondere manier om een verjaardag te vieren. Op de Camino del Primitivo in Spanje. En dan ook nog op het moeilijkste, meest gevreesde stuk (bron: guide) van de hele Camino del Norte. Een wandeling over het dak van de Camino. Van Pola de Allande naar Grandas de Salime. Een tocht van circa 39 km, beginnend op 700 meter. Omhoog naar 1150 meter, dalen naar 900, nog eens naar 1100, helemaal omlaag naar 300, om te eindigen op 700 meter. Het was geweldig!
Vanaf het dorp naar Puerto de Palo, het hoogste punt, alleen al. In het begin een stuk via de openbare weg. Dan al snel smal, smaller, smalst door een prachtig bos. Met bergbeekjes, watervallen en prachtige open plekken. Geweldige vergezichten naar de valleien. En boven op de top loslopende paarden en koeien.
De klim van 8 km naar de top op 1150 meter duurde 2 uur. Vijf minuten later was ik al weer 100 meter lager. Het was echt naar beneden vallen, zo steil. De doorgaande weg slingert zich langs de bergen. Tot in de verste verten is te zien hoe. Het pad van de Camino gaat meer recht toe recht aan. Naar Lago via de weg 11,5 km, via de Camino 4,1 km.
De dame van het hotel maakte vanmorgen de opmerking dat andere perigrino's veel, veel vroeger vertrokken zijn. "Maar ik loop sneller", vertelde ik haar. Vanaf Monteferado, een middeleeuws pelgrimshospitum, begin ik pelgrims in te halen. Dat is na circa 10 km van de route. Sommigen ken ik, sommigen zie ik voor het eerst. Bij de Albergue van La Mesa ligt het eindpunt van deel 1 van deze etappe. Dan heb ik 14 pelgrims ingehaald. Ik loop dus inderdaad sneller.
Bij de Albergue neem ik een time out. Even rust, even op adem komen. Maar ik kom in gesprek met een Zweeds stel dat ik slechts kort daarvoor had ingehaald. Die korte time out duurde daardoor al met al meer dan een half uur.
Na dit leuke gesprek ga ik op pad voor deel 2. Het is niet duidelijk hoe lang deze etappe is. Mijn guide heeft het over 13 km, de borden ter plaatse spreken over 17 en 19 km. Dit deel is fysiek zwaarder dan het eerste deel. Het start met een korte steile en gemene klim direct naar 1100 meter. Daarna volgt een hele lange afdaling naar het stuwmeer Embalse de Salime. Het eerste stuk nog heel geleidelijk dalend, daarna lijkt het meer op van de berg afvallen. Sommige delen moet ik zwaar afremmen, sommige andere doe ik rennend. Het is echt fysiek heel belastend. Eerst is het pad ook nog mooi breed en redelijk egaal, later soms niet meer dan een richel.
De overgang naar de verharde weg is een verademing. Rust voor de gewrichten. Neemt niet weg dat er nog weer geklommen moet worden. Over een afstand van 6 km moet er 400 meter overwonnen worden.
Een kilometer na de stuw is een hotel-restaurant. Na alle inspanningen en naar aanleiding van deze toch heugelijke dag wil ik wel iets drinken. Koud getapt bier in een voorgekoeld glas. Top! Helaas kan ik er niet overnachten, volgeboekt. Dus moet ik door naar Grandas de Salime.
In het dorp aangekomen kijk ik even binnen bij de Albergue, maar ik wil er absoluut niet blijven slapen. Er zijn in ieder geval ook 2 pensions, cq hostals. Daar maar eens kijken. Bij de ene kom ik in gesprek met een Engelse meneer, terwijl zijn vrouw en zoons informeren bij het andere pension. Die blijkt goedkoper dus ik wandel met het Engelse gezin uit de buurt van Cambridge mee. Wachtend op een kamer kom ik met deze aardige mensen in gesprek.
De kamer is goed. Netjes, sober, maar schoon en groot. Met twee twijfelaars voor de prijs van een. Echt goed.
Afsluitend een verjaarsborrel met Zora.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten