Donderdag 26 juli 2012
Voor het eerst sinds een tijdje slaap ik weer onrustig. Ik ben veel wakker en droom veel. Tijdens een van die momenten, het loopt al tegen de ochtend, besluit ik een dag langer in Santiago te blijven. De planning die ik trachtte na te jagen los te laten. Mij te bezinnen over de te volgen strategie om naar huis te komen. Gisteravond was het niet gelukt om een nieuwe route uit te stippelen of een andere manier van reizen te regelen. Dat ga ik vandaag in alle rust eens bekijken.
Door de onrust lig ik langer op bed. Langer dan ik eigenlijk van plan was. Als ik al met de trein naar Bilbao had willen reizen, had ik om negen uur op het station moeten zijn. Slechts kort voor negenen word ik pas wakker. Het is dus niet de bedoeling om via deze weg te reizen. In ieder geval niet vandaag. Het betekent ook dat ik deze reis niet terug zal keren in Guetaria. Iets wat ik stilletjes steeds had gedacht.
Als ik na het douchen op het balkon sta, zie ik Elvira beneden op straat lopen. Zonder mij te bedenken roep ik haar en nodig haar uit een kop koffie te drinken. Zij stemt toe en even later zitten we in het restaurant op de begaande grond van het pension aan tafel.
Het gesprek gaat verder waar we het gisteravond hebben afgebroken. En allerlei ander onderwerpen komen ter sprake. We hebben het over de Camino, over kinderen en gezin, over partners en persoonlijke ontwikkeling. En wat de Camino daar in bij kan dragen. Uiteindelijk wandel ik nog met haar mee naar haar pension om daar afscheid te nemen. Het blijft een bijzondere ontmoeting. En in die twee gesprekken heb ik het idee gekregen haar al jaren te kennen. Ik wandel een beetje rond om deze gebeurtenissen te laten bezinken. Wat gebeuren er vreemde dingen op de Camino.
Na deze enerverende ochtend verloopt de rest van de dag eigenlijk maar lukraak. Ik ga nogmaals naar het station, om juiste vertrektijden te hebben. Naar Bilbao, of liever gezegd Hendaye, mocht ik toch per trein in een keer door willen reizen naar Nederland. Ook de tijden naar Coruña zijn van belang: om eventueel daar een vliegtuig naar Nederland te nemen.
Ik ga nog maar eens bij de supermarkt langs. Een mens moet toch wat eten en drinken. Daarna weer naar het pension. Tijd om wat te rusten en te schrijven. En via de mobiele wifi-verbinding nog meer zaken uit te zoeken. Als het allemaal steeds onoverzichtelijker wordt, ga ik naar het Cybercafé. Daar kan ik via een normaal scherm werken.
Het wordt steeds duidelijker dat ik het gemakkelijkst met een vliegtuig vanuit Coruña kan reizen. Het is het snelst en het is het goedkoopst. Ik maak mij alleen zorgen over te verwachten gezeur over mijn wandelstok. En ja die trein laat me maar niet los.
Nog maar een tijdje terug naar het pension. Daar alles nog eens overwegen. Wat eten, wat drinken. Een tijdje wegdommelen. Er is olympisch voetbal op tv, dus ook daar maar een tijdje naar gekeken. Dan besluit ik de oude stad te gaan bekijken. Delen ervan die ik nog niet gezien heb. Bij alle entrees in de stad loop ik de zelfde paden. Nu wil ik ook andere straten en steegjes zien. Het blijkt een mooie stad.
Dan móet ik zaken afronden, besluiten wat ik wil en hoe ik dat ga doen. Het wordt echt tijd om deze Camino af te ronden. Om naar huis terug te keren. Of is er diep in mij nog een worsteling gaande? Wil ik stiekem toch nog wel langer onderweg zijn? Vast wel, maar toch staat mijn besluit vast. Ik ga naar huis.
Morgen per directe vlucht van Coruña naar Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten